Recensie: Call Girl (2013)

Politieke thriller waarin een Zweedse detective op het spoor komt van een prostitutienetwerk dat gelinkt is aan meerdere ministers.

Call Girl

Stockholm, aan het eind van de jaren '70. Enkele dagen voor het einde van de verkiezingen ziet het er naar uit dat de Sociaal Democraten voor het eerste sinds decennia niet aan de macht zullen zijn. Erger nog voor de machthebbers is het feit dat detective John Sandberg verschillende ministers linkt aan een prostitutienetwerk, dat geleid wordt door Dagmar Glans.

Deze film is geïnspireerd door een prostitutieschandaal dat in de jaren '70 de Zweedse regering ten val dreigde te brengen. (Bron: Film1)

Iris is een 14-jarig meisje dat van iedere school wordt geschopt is en door haar moeder dan maar in een instelling wordt geplaatst. Daaruit ontsnapt ze regelmatig om het nachtleven van Stockholm onveilig te maken.

Ze komt in contact met Dagmar Glans, een schijnbaar begripvolle vrouw die dè hoerenmadam van Stockholm blijkt te zijn en Iris geleidelijk in het verderf stort. Ze exploiteert het meisje in de hoogste Zweedse kringen.

En ondertussen probeert een jonge rechercheur de illegale praktijken van Glans aan de kaak te stellen...

Er is veel tijd uitgetrokken om te laten zien hoe een van de hoofdpersonen de prostitutie wordt ingetrokken. Dat komt redelijk geloofwaardig over, net als de losgeslagen sfeer van de politiek uit die tijd. De wijzigende seksuele moraal, die ook in de wetgeving tot in het absurde wordt doorgetrokken, is afgezet tegenover misbruik en uitbuiting. De beelden van ABBA op de televisie op de achtergrond maken het jaren zeventig beeld compleet.

Aan de andere kant is de film een politiethriller, met rechercheurs en samenzweringen op hoog niveau. Vooral het politieke gedeelte vond ik niet altijd heel duidelijk uitgewerkt, iets dat in de bijna twee-en-een-half uur die de film duurt best had gekund.

Maar misschien moet je enige kennis van het recente Zweedse verleden hebben om dat gedeelte goed te kunnen plaatsen. De film zal in de eerste plaats toch voor het Zweedse kijkerspubliek bedoeld zijn.

Samenvattend: het was onderhoudend, spannend en interessant en ondanks de lengte zeker geen ‘lange zit’.